امشب کُمیت شعرم اگر لنگ می زند؛
فردا به لطف چشم شما، دعبلم کنند...
دو نمونه غزل مرثیه ی ولایی عاشوراییِ قدیمی و معروف از ایشان را با هم زمزمه می کنیم؛
دلی که خانه ی مولا شود، حرم گردد
کز احترام علی(ع) کعبه محترم گردد
من از شکستن دیوار کعبه دانستم
که هر کجا که علی پا نهد، حرم گردد
هنوز روز خوش دشمن است تا آن روز
که ذوالفقارِ زبان علی، دو دم گردد
دلی که جام بلا را کشیده تا خطِ جور
چه احتیاج که دنبال جام جم گردد؟
قبول خاطرِ «خون خدا» شدن، شرط است
نه هر که مرثیه ای ساخت «مُحتشم» گردد...
تا در دهانِ تلخِ عمرِ او، شکر باشى
وقتى تو هستى، مادرت تنها نمى ماند
دختر شدى تا که برایش همسفر باشى
دختر شدى تا در میان سیل جمعیت
تنها تو از بغض برادر، باخبر باشى
تو غنچه ى خندانِ باغِ زندگى بودى
طوفان ولى نگذاشت تا بى دردسر باشى...
ما شهیدان جنون بودیم از عهد قدیم
سنگ قبر ماست دریا، نقش قبر ما؛ نسیم
شهر ما آن سوی آبی هاست، دور از دسترس
شهر ابراهیم ادهم، شهر لقمان حکیم
اندکی بالاتر از آبادی تسلیمِ محض؛
صاف می آیی سر کوی صراط المستقیم
خاک آن عرشی ست، گل هایش زیارت نامه خوان
سنگفرش آسمانش؛ بال های یا کریم
