ویژه برنامه جشن میلاد امام حسن مجتبی(ع)...

« حاج مهدی منصوری - کربلایی حسن نجف زاده » ...

دعا و مناجات پدیده اى فطرى است و قدمتى به بلنداى تاریخ حیات بشرى دارد. از این رو از سوى تمام پیامبران و در همه ادیان آسمانى وجود داشته است، اما در اسلام دعا از خود قرآن آغاز شده و با ادعیه رسول خدا(ص) توسعه مى یابد. اهل سنت در باب دعا تا همین اندازه اکتفا مى کند؛ اما در میان شیعه، ائمه اطهار(ع)  دعاهاى بیشمارى را با الهام از قرآن و سیره نبوى براى ما به یادگار گذاشته اند. نخستین مرحله در شیعه، دعاهاى رسیده از مولى الموحدین على بن ابیطالب(ع)  است. در این میان دعاى کمیل و مناجات شعبانیه ایشان مشهورتر است ولى دعاهاى منقول از ایشان در گذشته به طور پراکنده در کتاب هاى دعا از جمله: مصباح المتهجد، اقبال الاعمال، بلدالامین، فلاح السائل ثبت شده است.[1] امامان دیگر نیز در مراحل بعد، ادامه دهنده این حرکت عارفانه بوده اند و ادعیه رسیده از آنان مانند دعاى عرفه، ادعیه صحیفه سجادیه، زیارت جامعه کبیره و سایر دعاها و زیارات که برخى از آن در کتاب مفاتیح الجنان در اختیار عموم قرار گرفته است.[2] از زمان امامان معصوم(ع) ، اصحاب آن بزرگواران در پىِ گرفتن ادعیه امامان بوده اند. آنان از آن حضرت درخواست دعا کرده و دعاهایى را که به آنها تعلیم داده مى شد، مى نگاشتند.[3]
اما تدوین جدى کتاب دعا و زیارت پس از عصر غیبت آغاز شد و آثار ارزشمندی چون کتاب الدعا از کلینى، کامل الزیارات از ابن قولویه، کتاب الدعا و الزیارات از شیخ صدوق، کتاب المزار از شیخ مفید، مصباح المتهجد از شیخ طوسى و روضه العابدین از کراجکى که همگى این بزرگواران متعلق به قرن سوم تا قرن پنجم مى باشند، تدوین گشت.[4] سیدبن طاووس (متوفى 665 ه.ق) در قرن هفتم، نهضتى علمى در احیاء ادعیه و زیارات برپا کرد.[5]

مراسم ویژه سالگرد ارتحال حضرت امام خمینی(ره)...

مراسم ویژه سالگرد ارتحال حضرت امام خمینی(ره) و گرامیداشت شهدای قیام 15 خرداد

سخنران: خطیب توانا حجت الاسلام والمسلمین ماندگاری

مداح: ذاکر اهل بیت کربلایی حسن نجف زاده

زمان: عصر جمعه، 14 خرداد 95 ، ساعت 18

مکان: هیئت ابالفضلی شهر سه قلعه

****************

+ وجودی که ماهیات را تحقق بخشید! - 28 تیر 1368 

درباره‌ی شخصیت حضرت امام(ره) واقعاً نمیشود حرف زد. وقتی بخواهیم راجع به ابعاد شخصیت این عزیز دوران و یادگار پیامبران حرف بزنیم، میدانیم که ناقص خواهد ماند. زمان زیادی لازم است تا زبانهای گویا بتوانند عظمت این شخصیت را حیطه‌بندی کنند؛ لذا من نمیخواهم در آن‌باره واقعاً صحبت کنم؛ زیرا ما کوچکتر از آن هستیم که بتوانیم در این زمینه به بررسی ابعاد شخصیت آن بزرگوار بپردازیم. اما این نکته را میخواهم بگویم که اگر نظام جمهوری اسلامی و این انقلاب بزرگ و جهانی را، و رستاخیز عظیمی که در دنیا به وجود آمده، و رستاخیز عظیمتری که در درون انسانها پدید آمده، و این تحولی که مس ها را طلا کرده است، کلمه‌ی طیبه و شجره‌ی طیبه بدانیم -که هست- ریشه‌ی این شجره‌ی طیبه، همین‌ شخصیت عظیمی است که همه چیز از او رویید. او بود که این درخت مبارک را رویاند. او همه چیز بود، و اگر نبود، ما هیچ چیز نداشتیم. در گذشته، همین ایران و ملت و موقعیت جغرافیایی و همین فقه و قرآن و نهج‌البلاغه بود؛ اما در واقع چیزی نداشتیم و روزبه‌روز عقبتر میرفتیم و بیشتر بر سرمان می خورد و شخصیت ما هضم می شد.