یا مُقَیِّضَ الرَّکْبِ لِیُوسُفَ فِى الْبَلَدِ الْقَفْرِ وَمُخْرِجَهُ مِنَ الْجُبِّ وَجاعِلَهُ بَعْدَ الْعُبُودِیَّهِ مَلِکاً
یا رادَّهُ عَلى یَعْقُوبَ بَعْدَ اَنِ ابْیَضَّتْ عَیْناهُ مِنَ الْحُزْنِ فَهُوَ کَظیمٌ
یا کاشِفَ الضُّرِّ وَ الْبَلْوى عَنْ اَیُّوبَ وَ مُمْسِکَ یَدَىْ اِبْرهیمَ عَنْ ذَبْحِ ابْنِهِ بَعْدَ کِبَرِ سِنِّهِ وَفَنآءِ عُمُرِهِ
یا مَنِ اسْتَجابَ لِزَکَرِیّا فَوَهَبَ لَهُ یَحْیى وَلَمْ یَدَعْهُ فَرْداً وَحیداً
یا مَنْ اَخْرَجَ یُونُسَ مِنْ بَطْنِ الْحُوتِ
یا مَنْ فَلَقَ الْبَحْرَ لِبَنىَّ اِسْرآئیلَ فَاَنْجاهُمْ وَجَعَلَ فِرْعَوْنَ وَجُنُودَهُ مِنَ الْمُغْرَقینَ...
عرفه آمد و ما چشم به راهیم... بیا
همه محتاج به یک نیمه نگاهیم... بیا
همنشین تو در آن خیمه ی سبزت نشدیم
باز افتاده و جا مانده به راهیم... بیا
بارها مهلت جبران خطا بخشیدی
باز در گیر مکافات گناهیم... بیا
رجب و نیمه ی شعبان و شب قدر گذشت
عرفه گوشه نگاهی ز تو خواهیم... بیا
گر تو راضی نشوی بار گناهم باقیست
گر دعایم نکنی روی سیاهم باقیست...
ای که احرام به اندام تو زیبا باشد
کعبه مدهوش طواف تو در آنجا باشد
کعبه رفتن که فقط شرط قبول حج نیست
حج مقبول فقط دعوت زهرا باشد
عرفات است، تو و روضه ی سقای حسین
تو در آن خیمه گه روضه ی او تا باشد
بهترین فرصت دیدار تو در کرببلاست
کربلا رفتن ما دست تو آقا باشد
عرفه کرببلا فیض مکرر دارد
پسر اُم بنین روضه ی اکبر دارد...
