یا مُقَیِّضَ الرَّکْبِ لِیُوسُفَ فِى الْبَلَدِ الْقَفْرِ وَمُخْرِجَهُ مِنَ الْجُبِّ وَجاعِلَهُ بَعْدَ الْعُبُودِیَّهِ مَلِکاً
یا رادَّهُ عَلى یَعْقُوبَ بَعْدَ اَنِ ابْیَضَّتْ عَیْناهُ مِنَ الْحُزْنِ فَهُوَ کَظیمٌ
یا کاشِفَ الضُّرِّ وَ الْبَلْوى عَنْ اَیُّوبَ وَ مُمْسِکَ یَدَىْ اِبْرهیمَ عَنْ ذَبْحِ ابْنِهِ بَعْدَ کِبَرِ سِنِّهِ وَفَنآءِ عُمُرِهِ
یا مَنِ اسْتَجابَ لِزَکَرِیّا فَوَهَبَ لَهُ یَحْیى وَلَمْ یَدَعْهُ فَرْداً وَحیداً
یا مَنْ اَخْرَجَ یُونُسَ مِنْ بَطْنِ الْحُوتِ
یا مَنْ فَلَقَ الْبَحْرَ لِبَنىَّ اِسْرآئیلَ فَاَنْجاهُمْ وَجَعَلَ فِرْعَوْنَ وَجُنُودَهُ مِنَ الْمُغْرَقینَ...
عرفه آمد و ما چشم به راهیم... بیا
همه محتاج به یک نیمه نگاهیم... بیا
همنشین تو در آن خیمه ی سبزت نشدیم
باز افتاده و جا مانده به راهیم... بیا
بارها مهلت جبران خطا بخشیدی
باز در گیر مکافات گناهیم... بیا
رجب و نیمه ی شعبان و شب قدر گذشت
عرفه گوشه نگاهی ز تو خواهیم... بیا
گر تو راضی نشوی بار گناهم باقیست
گر دعایم نکنی روی سیاهم باقیست...