من از تبانی گلچین و خار فهمیدم

میان بستری و بستر از نفس افتاد

نفس نزن که علی آخر از نفس افتاد

جواب گریه ی طفلان کوچکم با کیست؟

چگونه ناله زنم ! مادر از نفس افتاد

دو جرعه آب نخورده به سرفه افتادی

حسین گفت به چشم تر از نفس افتاد

دوباره شب نشده رو به قبله خوابیدی

مزن به پیش حسن پرپر از نفس افتاد

به جای ساخت گهواره گرم تابوتم

برای تو نه! خودم، حیدر از نفس افتاد

من از تبانی گل چین و خار فهمیدم

شکست، ساقه و نیلوفر از نفس افتاد

هنوز می شنوم ناله ات که می گفتی

مزن که محسن من دیگر از نفس افتاد

به قصد کشت تو را می زدند من دیدم

که قاتل تو به پشت در از نفس افتاد

گذشت غربت کوچه رسید تا گودال

نشست نیزه ای و پیکر از نفس افتاد

هزار و نهصد و پنجاه ، زخم بود امّا

کشید خنجری و حنجر از نفس افتاد

دوید زینب و اما هزار نامحرم

چنان زدند همه ،خواهر از نفس افتاد

میان خیمه ی آتش گرفته گیر انداخت

کشید پنجه ای و دختر از نفس افتاد

شاعر :ناشناس