هر صبح و شام گریه کنم من برای تو
بر آن غروب پر غم کرب و بلای تو
بر آن دمی که مثل مدینه شرر زدند
بر گوشه های چادر و بر خیمه های تو
وقتی که چشم غارت دشمن به خیمه رفت
دیدم میان تیغ و سنان دست و پای تو
گریه کنم برای تنت زیر دست و پا
بر جسم پاره پاره و از هم جدای تو
من را کشد اسارت زینب به سلسله
از کربلا به کوفه و شام بلای تو
گاهی به روی نیزه و گاهی دل تنور
آتش گرفته قلبم از این ماجرای تو
تنگ غروب و گودی گودال و قتلگاه
روضه گرفته حضرت زهرا برای تو
آن روضه ای که با لب تشنه به روی خاک
ظالم برید رأس تو را از قفای تو